Liam's Optrekje - Neirae

Liam sloeg zijn ogen toen neer, en zijn glimlach verdween langzaam. 'Het spijt me.' zei hij en aaide even over Evra's hoofd. 'Het spijt me echt... Ik ben waardeloos.' Hij liet zijn hoofd iets hangen, en zijn haar viel over zijn ogen. Hij trok zijn hand terug van Evra's haar en liet zijn hand naast zich hangen.

"Liam kijk me aan! Laar het nu niet liggen" zei Evra huilend" ik wou eerst zeggen dat het niet gaat lukken, maar je lieve woorden overtuigdwn me, ze maakten me het moeilijk te kiezen, maar ik kies voor jou..." Hij wou niet dat Liam zich rot voelde. "Je deed me pijn met je lieve woorden, maar dat was goed, je liet me realiserwn dat er echte liefde tussen mensen kon bestaan, zins mijn ouders stierven dacht ik dat er geen liefde in de wereld bestond.." Ondertussen was hij op zijn knieen gevallen en had beide handen van Liam gepakt. "Ik heb veel dingen gedaan zonder liefde te voelen.." hij zuchtte want dit alles wist hij nu ook. "Liam! Ik kies voor jou! Hoor je me! Ik kies voor jou! Want..wanr ik houd van je!"

Liam keek weer naar Evra toen die begon te praten. Zijn ogen verwijdden zich door zijn woorden en hij was gewoon sprakeloos door wat Evra zei. Hij had medelijden met het arme joch, dat hij dacht dat er geen liefde in de wereld bestond. Liam had dat nooit. Zijn ouders waren zo liefdevol, en ze hielden echt veel van hem en zijn zusje Lily. Nadat ze werden vermoord door de demonen bleef de liefde echter nog bestaan, maar Liam was té bang om dierbaren te verliezen en alleen te blijven. Hij was daarom ook heel hecht met zijn zusje. Hij had erg veel moeite om haar achter te laten bij zijn grootouders in de bergen, maar hij wist dat ze daar veilig en zorgeloos zou opgroeien. Dat ze een leven zou krijgen waar Liam alleen maar van kon dromen.
Liam knielde neer bij Evra en hield zijn handen stevig vast. Hij glimlachte naar hem. 'Ik hou ook van jou, Evra.' zei hij zacht.

Evra viel tegen hem aan. Uitgeput, huilend en opgelukt aan het lachen. "ik..i.ik hou echt van je.." Hij glimlachte lief. "je bent mijn liefde, het geen dat ik niet ken, niet kon, voelen, je zette mijn wereld op z'n kop.. Maar je moet begrijpen dat ik dit voel, ik loop er al een tijd mee.. En ja ik weet dat ze van me hielde..houden.. Maar jij.. Dit...dit is anders.. Ik ben stapelgek op jou.." Hij zoende Liam vol passie.

Het voelde raar om die drie woorden tegen Evra te zeggen, maar hij meende ze absoluut. Liam vond Evra al heel lief toen hij hem ontmoette en dat was later tot verliefdheid uitgebloeit. Hij was smoor en smoorverliefd geworden op Evra, en had nog nooit zo'n sterke aantrekkingskracht gevoeld. Alsof ze twee magneten waren. Liam voelde zijn hart een salto maken toen Evra tegen hem sprak. Daarna voelde hij twee lippen tegen de zijne, die zijn hoofd op tol brachten en zijn lichaam deden opwarmen. Hij zoende Evra terug, en weet je wat? Hij vond het FIJN aanvoelen. Geen angst, geen schrik, helemaal niks. Alleen Evra's warmte en zijn aanraking, en in Liams hoofd spatten vuurwerkjes in kleuren uiteen. Allemaal felle kleuren, die zijn hart sneller lieten bonken en kleine schokjes door zijn lichaam stuurden. Liam kon zich op het moment niet beter voelen, en hij zoende Evra wat dieper.