Liam's Optrekje - Neirae

Evra spon tevreden. De hand van Liam voelde heerlijk op zijn rug. "Bedankt," zei hij en richtte zijn hoofd op. Hun neuzen raakten elkaar zowat. "Ik vind je lief.." zei hij en drukte zijn lippen op die van Liam.

Liam hoorde het spinnen van Evra, en vond het ontzettend schattig. Hij keek Evra aan toen hij zo dichtbij was, en vlinders begonnen wild door zijn maag te vliegen. Was hij nou... verliefd? Een tel later voelde hij Evra's lippen tegen de zijne geperst. Zijn ogen werden wijder, en hij kon moeilijk beschrijven hoe dit voelde. Het was zo... vaag. Liefde en angst gingen niet samen. Toch zoende hij Evra terug, automatisme, maar hij trok zich kort erna terug. 'Evra... ik kan dit niet.' Zei hij zachtjes.

Evra knikte met een rood hoofd. "Ik begrijp het" zei hij zacht. Hij kroop van Liam af met een treurige blik in zijn ogen. Hij probeerde het bed uit te komen.

'Niet weggaan.' zei Liam en sloeg zijn armen om Evra's middel. Hij trok hem terug op zijn schoot en legde zijn hoofd tegen Evra's schouder. 'Het spijt me. Ik ben gewoon bang om... om verliefd te worden.' mompelde hij zachtjes en beet zijn onderlip lichtjes.

Evra rukte zich wild los. Hij voelde zich een beetje misbruikt. "Waarom?!" het kwam er harder uit dan hij dacht.

Liam keek hem aan, en keek toen naar de grond. 'Ik... Ik ben bang om me aan mensen te binden... Ik wou het proberen, en je was zo lief... Maar ik kan het gewoon niet. Ik snap dat dit raar klinkt, maar als je zelf ook bindingsangst zou hebben, zou je heel goed weten hoe... erg het voelt.' zei hij. Hij zuchtte diep.

Evra kroop nar de rand van het bed. "Had het me gezegt!" zei hij nijdig. Hij was nijdig, echt heel nijdig. Hij zat aan de rand van het bed.

Liam keek op. Nu was hij nijdig. 'Je hebt geen idee hoe moeilijk het is! Ik schaam me er diep voor dus verwacht niet van me dat ik het je gelijk zal vertellen! Ik probeer het nu al jaren te overwinnen, dat is ook een reden waarom ik het verborgen houd! Maar kennelijk wil je dat niet begrijpen!' zei hij een beetje te luid. Hij stond op van zijn bed en strompelde naar beneden.

Evra bleef zitten waar hij zat. Dikke warme tranen liepen over zijn wangen. Hij had zojuist gedaan, wat hij juist niet wou doen. Liam verdriet gedaan. Hij bleef snikkend achter.

Liam kwam de woonkamer in en ging pissig op de pianostoel zitten. Hij leunde zijn elleboog op de gesloten klep van de piano en leunde zijn hoofd op zijn hand. Hij was boos, want het was echt niet makkelijk om die angst te overwinnen, maar hij voelde wel spijt. Hij wou niet zo uitbarsten tegen Evra. Hij had hem pijn gedaan. Liam zuchtte diep en tilde de klep van de piano op. Deze piano was anders. Hij was helemaal wit, maar de toetsen die wit hoorden te zijn waren zwart. En de toetsen die zwart hoorden te zijn waren wit. Liam kon het niet helpen maar haast verliefd worden op de piano. Hij had al zijn spaargeld erin gestoken, en het was het nog waard ook. Hij plaatste zijn vingers op de toetsen en begon een liedje te spelen zodat hij wat kalmeerde.

Evra hoorde een pianodeuntje van beneden komen. Zijn tranen stopten. Hij had dit deuntje eerder gehoord, maar waar? Hij liep op zijn tenen de trap af. Voorzichtig keek hij om het hoekje en zag de prachtig witte piano staan. Liam zat op de kruk en speelde.

Net toen Kathy weg wou lopen zag ze een jongen van de trap af komen. Ze tikte op het raam, maar hij had haar niet gezien. Ze volgde hem en ze zag dat hij aan een prachtige piano ging zitten. Ze hield even haar adem in, omdat het deuntje ook al zo mooi was. Ze tikte dit keer iets harder op de ruit. Vanuit haar ooghoeken zag ze nog iemand de trap af komen, die iemand bleef bij de hoek van de muur staan.

Liam keek vanuit zijn ooghoeken naar Evra toen hij de trap af kwam. 'Het spijt me echt, Evra. Ik wou je niet kwetsen.' zei hij zachtjes door de muziek heen en bleef rustig verder spelen, tot hij iets hoorde tikken. Hij stopte en keek naar waar het geluid vandaan kwam; een meisje stond voor zijn raam op het glas te tikken. Hij stond op en deed de klep dicht, waarna hij naar de deur liep en die open deed, zijn blauwgroene ogen op Kathy. 'Hai, eh... Mag ik vragen wat je hier doet?' vroeg hij en deed zijn best om niet bot te klinken.

Evra keek op naar het meisje. "Laat maar Liam, laat maar" zei hij en hinkte naar de deur. Hij had nog last van zijn been, maar de weg naar de bossen was niet zo lang en er stonden heus wel bomen onderweg waar hij in kon gaan zitten.

"Tuurlijk mag dat!" zei Kathy lief tegen de jongen. Toen begon ze te blozen. "Euh..." ze was niet zeker over haar vraag" Ik heb zo'n honger en ik zag hier een huis staan en..en" ze kwam bijna niet uit haar woorden. " Ik ken de weg hier niet zo goed, ik kom eigenlijk niet vaak buiten en..en ik dacht misschien..misschien heb jij eten? Voor mij?"

'Evra...' mompelde Liam zachtjes toen hij hem zag weglopen. Hij zuchtte diep en legde een hand tegen zijn hoofd. Pff, alleen ben ik echt beter af dacht hij geïrriteerd en keek toen naar het meisje. 'Kom maar binnen dan. Ik moet zo wel weer naar een vergadering.' mompelde hij en liep zijn huis in.

Evra storrte op de grond 2 meter van het huis van Liam. Hij had de kracht niet op te staan of zijn ogen te sluiten. De woorden van Liam galmde na in zijn hoofd. Lusteloos en zonder emotie keek hij voor zich uit.

Bezorgd keek Kathy om naar de Neko die op de grond was gevallen. Ze had gemerkt dat er een spanning tussen de twee jongens was en ze wist niet wat ze moest doen: naar de Neko toe gaan en helpen of naar de aardige jongen luisteren en naar binnen gaan. Wanhopig stond ze om zich heen te kijken.

Liam zag Evra ineen zakken en hij zuchtte diep. Wat een drama dacht hij, en liep naar Evra toe. 'Hey, dit gaat echt de verkeerde kant op, Evra... Ik weet niet wat je precies wilt, maar ik weet wel dat ik je hier niet laat liggen.' zei hij, en tilde Evra in een bruidspositie op. Hoe vaak had hij Evra nou al getild?

Evra vond het eerst fijn dat Liam naar hem toekwam en hem optilde. Toen begon hij te gillen. Hij sloeg en schopte omzich heen. "Laat me los! Laat me los jij.." riep hij kwaad.

"Och jij arme Neko!" riep Kathy uit. Ze had gezien dat hij het fijn vond dat de aardige jongen hem optilde. Ze schrok daarom ook dat hij opeens begon te gillen en te vechten. Ze stond versuft op de drempel. Toen liep ze op de twee jongens af.

Liam schrok toen Evra hem begon te schoppen en te slaan, maar hij liet Evra niet los en ontving de klappen gewoon. 'Ik wat? Idioot, imbeciel, stuk ongeluk? Wat!?' Hij sprak misschien hard, maar het klonk niet boos, alleen maar wanhopig, want hij wist niet wat hij nu nog voor Evra kon doen. Eerst flirtte Evra met hem, daarna legde Liam uit dat hij het niet kon, daarna werd Evra boos, en nu was hij nog steeds boos. Als Liam zijn woede niet kon stoppen, wat kon hij dan wel doen?

"Geef hem maar aan mij als je wilt hoor." zei Kathy lief tegen de aardige jongen. Hij leek het niet erg te vinden dat de Neko hem sloeg. "Ik wil hem wel proberen te troosten." ze glimlachte lief. Ze wou graag helpen, maar wist niet zo goed hoe.

Liam schudde zijn hoofd en liep terug zijn huis in terwijl hij geslagen en geschopt werd. Hij legde Evra op de bank. 'Evra!' gromde hij en pakte zijn polsen vast, die hij op de bank duwde. Hij stond over hem heen geleund. Zijn lip bloedde en hij had een rode plek op zijn jukbeen, waar hij geslagen was.

Evra schrok toen hij het bloed op de lip van Liam zag. De tranen sprongen hem in de ogen. Hij stak z'n tong uit en likte het bloed van Liam's lip. Hij keek hem een beetje verbaasd, geschrokken en verleidelijk aan met grote kattenogen.