Liam's Optrekje - Neirae

Liam bloosde lichtjes maar deed verder niks. Hij keek hem alleen maar doordringend aan met groene katachtige-ogen, en probeerde te achterhalen wat hem dwarszat door zijn aura te bekijken. Hij zag echter alleen maar verwarring, schrik en nog meer verwarring. Hij zuchtte diep en liet zijn ene pols los. Hij legde zijn hand op Evra's wang. 'Denk niet dat ik je niet om me heen wil, Evra... Ik zou je nooit willen kwetsen... nooit. En als ik je hiermee gekwetst heb... dan spijt het me heel erg... als je wilt... mag je je woede op me uitoefenen. Sla me zoveel je wilt, schop me bont en blauw... als dat je beter doet voelen.'

Evra schoot rechtop bij het horen van wat Liam had gezegt. Ik?, dacht hij geschrokken, hem slaan? Nooit!! "Nee~!" hij probeerde te schreeuwen maar er kwam een krop in z'n keel en die smoorde de kreet. Huilend tacklede hij Liam tegen de vloer. (Zoiets als Oz en Alice deden bij Gilbert..XD) "Nee"zei hij zachtjes en huilde dikke tranen.

"Ach arme" zei Kathy. Ze liep achter de jongens aan. Ze was door haar knieën gezakt toen Liam zei dat Evra hem mocht slaan en ze had het bloed op zijn lip gezien. Waarom hij wel?, dacht ze somber, Ik zou zoiets niet eens durfen uitspreken.. Ze keek met tranen in haar ogen naar het tafareel op de vloer. Ze snikte zachtjes. Zo veel moed en liefde..

Liam werd getackeld en viel achterover tegen de grond. Hij stootte zijn hoofd tegen een tafelrand, maar gaf geen kik en belandde hard op de grond. 'Ah...' kreunde hij zachtjes en ging op zijn handen en knieën zitten. Hij voelde aan zijn hoofd en voelde iets nats en warms. Bloed. Het liep in een paar straaltjes vanonder zijn haar langs zijn gezicht, en zijn lip bloedde ook weer. Hij keek om naar Evra en stond op, zijn ogen rustig en warm, alsof het niet eens pijn had gedaan. Hij strekte zijn hand uit en aaide Evra over zijn bruine haar. 'Evra...' zei hij zachtjes.

"Gaat het?" vroeg Kathy bezorgt aan Liam. Ze stond op met nog steeds tranen in haar ogen. Ze knielde bij Evra neer en onhelsde hem. Ze aaide hem over zijn mooie bruine haren. Ze keek omhoog naar Liam. "Sorry." zei ze zacht"Dat ik jou niet knuffel, ik heb een zwak voor katten zie je..."

Liam trok zijn hand terug toen Kathy Evra knuffelde. Hij knikte lichtjes en keek even naar Evra voor hij de kamer verliet en naar de badkamer ging. Hij trok zijn shirt uit sinds die besmeurd was met zijn bloed, en nam een washandje, waarmee hij het bloed van zijn gezicht veegde. Hij vond Kathy een beetje irritant, maar hij zei er maar niks van.

Evra keek verbaasd naa het meisje. Hij had haar nog niet opgemerkt. Hij pakte haar handen en ging samen met haar op de bank zitten.

Liam's gezicht vertrok lichtjes toen hij het doekje op de wond duwde zodat het zou stoppen met bloeden. Hij zuchtte diep en leunde met zijn vrije hand op de wastafel, terwijl hij naar zichzelf in de spiegel keek. Hij voelde zich suf en loom, alsof hij zijn hele leven aan de alcohol was geweest. Hij haalde het doekje weg en voelde het nog steeds bloeden, dus duwde hij het er weer op en wachtte tot het bloed zou stollen.

Evra zat naast Kathy op de bank en snikte zachtjes. Hij keek naar de rap. Hoe zou het met Liam gaan. Hij stond op en zei:"Kben zo terug!" En hij rende naar buiten.

Liam had geen zin meer om naar beneden te komen nu. Vooral niet met dat meisje erbij... Hij wist niet waarom maar om de een of andere reden ergerde hij zich aan haar. Waarschijnlijk omdat ze zo behulpzaam wou zijn, of tussen hen in kwam en zich ermee ging bemoeien... Dit was iets tussen hem en Evra, daar moest ze zich niet tussen gaan voegen. Hij zuchtte diep en haalde het doekje weg. Hij waste het bloed eraf en hing het op aan een lijn zodat die kon drogen. Daarna liep hij naar zijn kamer om een shirt te pakken. Helaas zou hij toch naar beneden moeten, bedacht hij zich.

Evra ging het kleine winkeltje binnen. Het stond in de buurt van Liam's huis maar hij had hard gerent. Hij kocht wat hij nodig had en hij rende terug naar Liam's huis. Het begon te regenen.

Liam kwam weer beneden en zag het meisje op de bank, maar Evra was er niet meer. 'Waar is Evra?' vroeg hij, terwijl hij een hand op zijn hoofd hield. Het duizelde hem een beetje, maar het was niks ergs. Hij liep naar de deur en keek naar buiten terwijl het begon te regenen. 'Evra!?' riep hij een beetje ongerust.

Evra's haar plakte op z'n hoofd. Zenuwachtig belde hij aan bij Liam. Als hij de ballonnen en de bonbons nou maar asl goedmaker waardeerde..

Liam was inmiddels weer naar binnen gegaan en wachtte ongerust op Evra, zich afvragend of hij nog terug zou komen. Hij wist niet waar hij naar toe was, en waarom hij weg was gegaan... Waren zijn emoties hem te veel geworden? Of was hij gewoon even weg om een frisse neus te halen? Liam keek op toen hij de bel hoorde. Hij strompelde half naar de deur toe en opende die. Hij zag Evra staan, met ballonnen en bonbons. Liam's katachtige ogen sperden zich iets open uit verbazing, maar toen schonk hij Evra een hartelijke glimlach en trok hem snel naar binnen, al was hij al doorweekt.

Evra was opgelukt dat Liam open deed en glimlachtte. Opeens werd hij naar binnen getrokken. Hij stond nu tegen Liam aan gedrukt en keek diep in zijn ogen.

Toen Liam Evra naar binnen had getrokken, had hij ook gelijk zijn armen om hem heen geslagen. Hij werd zelf ook nat, maar dat maakte hem niks uit. 'Sorry dat ik je zo vaak pijn heb gedaan... ik beloof dat ik dat niet meer zal doen.' Zei hij heel zachtjes en voelde een soort warmte door zijn lichaam gaan toen hij Evra zo in een omhelzing nam. Het voelde prettig aan met Evra's lichaam tegen de zijne.

Evra voelde sterk de aandrang om Liam te kussen, maar hij hield zich in. 'Liam het spijt mij ook,' zei hij toen Liam zei dat hij spijt had, hij werd rood en draaide z'n hoofd naar beneden. 'Je bent heel lief Liam. Ik respecteer het dat je bindingsangst hebt en daarom nam ik een klein cadeautje mee.' hij zuchtte. 'Ookal word het niet wat, ik heb respect voor je.'

Liam liet Evra los en glimlachte naar hem. 'Dank je, Evra... niemand begreep mijn situatie tot nu toe. Ik moet toegeven dat... ookal wordt het zo niet wat, het later misschien lukt?' Hij keek Evra aan en aaide hem lichtjes over je wang. 'En ik vind jou ook heel lief, Evra.' Hij bloosde lichtjes toen hij dat zei en liet zijn hand weer zakken.

'Ik denk..' begon Evra te zeggen met een heftig trilende stem. Hij rile over zijn hele lijf. Hij wou zeggen dat als het nu niet lukt hij het ook niet wou uitproberen of het later lukte. Hij zou zijn hart breken, en waarschijnlijk heeft hij nu al een naargeestig gevoel, hem pijn doen. Aan de andere kant wou hij zo graag, zó graag, maar hij kon het niet omdat Liam het niet kon. Hij voelde zich misselijk worden. Wat moet ik doen?, dacht hij bij zichzelf, zeggen dat het niets is? Of zijn hart breken..

Liam keek Evra aan, zijn blik zacht en zijn lippen gekruld in een klein glimlachje, maar die ging snel weg toen hij Evra zo droevig zag. 'Evra... ik... kan het proberen... als je wilt? Ik zal wat terughoudend zijn, dat weet ik nu al en... ik zal vaak genoeg onzeker zijn of bezorgd... maar voor jou, wil en zal ik me beheersen en het proberen.'

'Je moet niks doen wat je niet wilt, dan push je jezelf te veel voor mij.' zei Evra. Hij liet een waterig glimlachje zien. 'Weet je...' Maar de rest bleef steken in zijn keel.

Liam hield zijn hoofd een beetje schuin en keek Evra nog steeds aan, boorde zijn ogen recht in Evra's. 'Zeg het maar...' zei hij toen Evra bleef steken op zijn zin. Hij was nieuwsgierig naar wat hij nou moest weten.

"Liam," zei Evra zacht," je moet het zelf weten..." Hij keek hem aan met de tranen in de ogen. "Liam weet je het zeker? Weet je zeker wat/dat je het wilt? En je weet het ik kan zien hetvoelen als je liegt, ik kan het zien in je ogen.."

Liam was een beetje verrast door zijn antwoord. Hij dacht dat Evra hem gewoon zou afwijzen, maar deze reactie verbaasde hem. Hij was zelf even een tijdje stil, tot hij zijn stem verhief, en in een krachtige toon sprak: 'Ik wil het zó graag, Evra... En ik kan in je ogen lezen en aan je aura zien dat jij het ook graag wilt. Ik wil het gewoon proberen. Ik wil niet eeuwig met deze angst zitten... Ooit komt er een dag dat ik stapelverliefd word, en dat ik dan niet met diegene kan zijn... Al is die dag eigenlijk al gekomen, Evra.' Hij keek Evra liefdevol aan en schonk hem weer een zachte glimlach.

'Nee Liam..' Evra kon het bijna niet houden. Hij had een besluit henomen, maar de lieve woorden van Liam deden hem zeer. '..Je doet me pijn..'