het schaduwloze bos - bij morte

Atoli ging steeds harder lachen. Het was een krankzinnige lach. "Idioot! Je weet niet wat je hebt gedaan!" Schreeuwde ze door het lachen heen en de glazen balletjes werden iets groter. Ze stegen op en namen nu een vaste vorm aan. Atoli deed haar hand met een ruk open en de balletjes schoten op Ryan af.

Ryan bleef atoli aan kijken, ze was zelf een idioot dacht hij, En hij keek naar de glazen balletjes die groter werden en hij ging klaar staan en toen ze op hem af schoten ontweek hij ze grotendeels maar een paar kwamen in zijn arm of been terecht. maar hij vertrok geen spier er op, dan pakt hij een dolk en gooit die naar atoli toe, en dan nog eentje en hij bleef staan hij moest ergens vuur vandan zien te halen dan kon hij zich beterder weren tegen haar krachten, maar hij had liever die krachten dan dat liefdes gedoe en die kus.

Atoli schreeuwde toen de meeste balletjes misten. Ze kon nog net optijd de eerste dolk ontwijken, maar die schampte wel haar middel. De tweede dolk drong haar schouder in en het warme bloed begon te stromen. Atoli schreeuwde nogmaals van woede en spontaan door de hitte van haar hand had Atoli ineens een bol vuur vast. Eerst keek ze er naar maar daarna drong het tot haar door en smeet ze de bal met al haar kracht richting Ryan.

ryan grijnsde omdat ze er kwaad om werd en zijn grijns werd breder toen hij het vuur op hem af zag omen en hij ontweek het niet maar probeerde het op te vangen en wat lukte door zijn vuur krachten al ging hij wel een stuk achter uit weer tegen de boom aan en hij brengt het vuur naar zijn mond en blaast dan waardoor er een inorme vuurzee van komt en die gaat richtig atoli en hij keek rond hij moest hier weg en hij sprong over de struiken heen en begon te rennen zo hart hij kon en toen hij achter om keek zag hij de boom stronk niet en viel.

Vlammen Zeeën kunnen eigenlijk nog niet op level 1, maar deze keer mag het wel xD
_______________________________________

Het vuur dat Ryan had geblazen weer kaatste in Atoli's ogen. Atoli's ogen werden groot en eerst bleef ze puur uit schrik staan. Dit was haar zelf nog niet gelukt namelijk. Vrij snel had Atoli zich hersteld en ze sprong naar achteren weg uit het bos. Eerst sprong ze in een boom. Ineens zag ze Ryan of een boomstronk vallen. Wat een Oen dacht ze. Toen Realiseerde ze zich dat Ryan ook een Demoon was en dus iemand die ze nodig hadden voor de strijd. Met een grote sprong landde Atoli weer op de grond. Zo snel mogelijk rendde ze op Ryan af en pakte hem om zijn middel.

soms kon ryan echt roekeloos zijn door onnedacht zijn krachten te gebruiken net met die vlammen was zoon moment geweest en hij voelde dat ook aan zijn lichaam, toen hij recht kom toen hij gevallen was en weer verder wilde rennen verstijft hij van angst als hij ineens 2 armen om zijn middelvoelt en hij stopte even met adem halen terwijl zijn nek haren weer overeind gingen staan, hij dacht aan wat ongeveer 5 minuten geleden was gebeurt die kus die wilde hij niet nog eens, maar hij durfde zich om de een of andere reden niet te verzetten...maar dan wilt hij haar met zijn handen toch proberen weg te duwen.
----

oeps sorry was niet zo bedoelt XS

Atoli voelde dat Ryan tegen haar handen duwde. "Idioot! Huu daar mee op! Ik probeer je te redden!" Schreeuwde Atoli boven het bulderen van de vlammen uit. Die hadden zich al snel een weg gebaant door het groen van het bos en hadden al snel ruimte weten te winnen. Atoli trok Ryan overeind en pakte zijn hand en trok er zachtjes aan om hem te zeggen dat hij mee moest komen.

Ryan was niet bang voor de vlammen maar voor haar en wilde er tegen haar in gaan en deed zijn mond open maar er kwam niks uit zijn mond. en dan voelt hij haar zachtjes aan zijn handen trekken en hij liep mee, waarom liep hij mee met haar. en hij voelde zijn hart weer te keer gaan en hij keek weg van atoli en probeerde zijn hand zachtjes terug te trekken.

Atoli hield Ryans hand steviger vast nu ze voelde dat hij zich los probeerde te trekken. Ze draaide zich naar hem om een zei: "Als we aaan de rand van het bos zijn dan mag je gaan waar ej wilt maar eerst moeten we hier veilig weg komen. Doe iets voor je mond zodat je geen rook binnen krijgt." Bij die laatste zin draaide Atoli zich weer om en liep ze verder met haar mouw tegen haar gezicht gedrukt.

ryan vond het niet fijn bevelen te krijgen maar ze had wel gelijk met die rook dus met grote tegen zijn deed hij zijn schirt voor zijn hond tegen de rook, en hij keek naar zijn hand die atoli nog altijd vast had en hij voelde zich daar nog altijd erg ongemakkelijk bij, daarom begon hij maar zijn pas wat te versnellen hoe eerder ze uit het bos waren hoe beter dacht hij.

Atoli dacht dat ze iets verderop licht tussen de bomen door zag een wees ernaar om Ryan te laten weten dat ze er bijna waren. Atoli begon te rennen ze moesten snel uit dit bos komen voor ze zelf ook geroosterd zouden zijn. Nog een klein stukje en dan waren ze uit het bos. Atoli zou haar belofte houden en Ryan laten gaan als hij dat wilde.

Ryan volgde atoli en was blij toen ze naar het licht wees en hij rende meteen mee, hoe sneller ze daar waren hoe sneller ze haar hand weg zou halen van de zijne, en dan was het licht even heel vel aangezien in het bos nooit licht te vinden was en dan klaarde alles op, ze waren uit het bos en hij haalde zijn shirt voor zijn mond weg en hij keek even achter om...maar dan beseft hij wat atoli heeft gedaan en hij werd op slag lijk bleek. je...je hebt me gered...antwoord hij en hij trok zijn hand snel los en hij keek na de grond...ik sta dus bij je in het krijt je mag een gunst van me vrage, zegt hij schor

Atoli merkte pas dat ze Ryans hadn nog vast had toen hij die los trok. Ze had haar mouw voor haar mond weggehaald. Ze glimlachte naar Ryan, maar haar ogen keken verdrietig. "Het is toch normaal dat een Demoon een ander Demoon red?"Vroeg Atoli. "Daar hoef ik niks voor terug." Atoli keek om naar het bos waar de vlammen nogsteeds branden. "Ik vond dit juist altijd een prettige plek." Zei ze zacht.

ryan was verbaast over hoe ze ineens reageerde, en het leek even tot de persoon van net die heel kwaad was geweest er ineens niet meer was. dan keek hij naar het bos, zo is het mij geleerd als je iemands leven red sta je bij die in de schuld, zegt hij dan eerlijk en hij bleef naar het bos kijken. sorry...ik wilde het niet vernietigen zei hij zacht.

Atoli lachte zachtjes. Dit was niet de krankzinnige lach van even geleden maar een lieve warme lach. "Als je het dan zo grag wilt. Ik zou het leuk vinden als je met mij mee zou willen strijden tegen het goede. Als mijn rechterhand." Zei Atoli en ze keek Ryan recht aan.

ryan keek atoli aan hij kon op het moment wel door de grond heen zakken, hij wist nog niet welke kant hij wilde kiezen maar hij moest haar een gunst geven voor het redden van zijn leven dat was hij verplicht zo ging het in hun familie. en hij keek haar nog steeds aan, hij kon nie anders dan ja zeggen...maar het voelde niet goed om te doen en hij twijfelde aan zienelijk. en dan knikt hij langzaam,

Atoli zag de twijfel in Ryans ogen. Normaal zou ze door het lint zijn gegaan, maar bij Ryan voelde ze zich anders. Ze zag zijn aarzelende knikje en zei: "Als je niet wilt accepteer ik dat en hoop ik dat je je waarneer de grote strijd losbarst samen met mij zult vechten, maar dat is volledig je eigen keus." Het voelde voor Atoli beter om zo met Ryan om te gaan. Ookal was dat helemaal tegen haar normale innerlijk in.

ryan vond het moeilijk aangezien hij verplicht was een gunst te doen voor atoli maar van binnen wist hij niet of hij deze kant wilde zijn en hij keek atoli aan."eerlijk gezegt weet ik het nog niet" bekent hij. ik weet nog niet welke kant ik sta laat staan wie ik zelf ben. zegt hij en dan keek hij naar de grond."maar ik zal je gunst aan nemen...mog ik ooit veraderen hoor je het als eerste"belooft hij zachtjes

"Dat is goed." Zei Atoli en ze keek Ryan nogmaals aan. Haar ogen straalden een mengenling van warmte en verdiret uit. "Dan ga ik nu terug naar mijn kasteel om me om te kleden. Als je wilt kun je ook meekomen om je op te frissen." Zei Atoli en ze draaide zich om. Ze keek in de richting waar haar kasteel moest zijn. Door de brand wist ze niet meer zeker waar Morte nou was.

ryan knikte als teken tot hij mee zou gaan, en hij zag tot ze de weg kwijt was maar hij wist hem wel, hij had altijd we veel tijd door gebracht in het bos en kende bijna allen weegjes er om heen."deze kant op"zegt hij tegen haar en hij begon te lopen gewoon op instinkt en na een 5 tal minuten stinden ze aan de rand van de stad morte. hier keek hij atoli aan hij kende de weg hier niet goed hij heild niet van drukte.

"Dank je." Zei Atoli en ze glimlachte. "Ik kwam vroeger niet vaak buiten weet je. Dat mocht niet van mijn vader." Atoli keek naar de stad. Dat stad was haar thuis en vroeger haar gevangenis. "Kom maar hier weet ik de weg wel." Zei ze en ze liep de stad in. Meteen vielen alle mensen op hun knieën neer en bogen voor haar. Atoli liep zonder naar ze te kijken naar het kasteel toe.

ryan liep rustig met atoli mee hij heild niet van buigen. en zeker niet tot hij voor iemand moest buigen dat lag gewoon weg niet in zijn aard."ik ben vaak buiten, dan had ik tenminste rus van mijn moeder nu nog..niet tot ik haar niet graag heb of zo, ze zeurt gewoon veel."begon ryan zacht te vertellen aar hij keek haar niet aan hij voelde zich nog altijd ongemakkelijk

Atoli glimlachte somber. "Ik heb mijn moeder nooit gekent. Ik weet niet wie ze is, waar ze is en of ze nog leeft. Mijn vader heeft nooit van me gehouden ookal deed hij naar buitne alsof ik zijn meest geliefed geschenk was behandelde hij mij als vuil." Atoli snapte niet wat echt ouders waren maar ze wist wel dat ze bij je hoorden te zijn en van je hoorden te houden.

ryan luisterde naar atoli en vond het wel erg voor haar geen liefde krijgen, dat deed iedereen wel pijn hoe slecht die gene ook was. "het spijt me voor je."zegt hij tegen haar en hij was wel blij met zijn moeder ook al kon ze aventoe zo veel zeuren. en hij liep rustig door en hij dacht na

Atoli ging naast Ryan lopen. Even dacht ze erover om zijn hand te pakken, maar dat deed ze toch maar niet aangezien Ryan eerder zo was geflipt over de zoen. Atoli vond Ryan aardig, maar anders dan ze andere jongens aardig vond. Zoals die in het café. Bij Ryan voelde ze zich anders dan bij hen. Ze vond Ryan ook op een andere manier aardig. Meer zoals ze Luka ook aardig vond.