Villa Grigoria. - Mytia

Evra schrok van Mallorie die bijna viel. "ik zei toch; isse glad." Grinnekte hij. Hij keek niet waar hij liep en gleed uit over een plas in de vloer. Hij ging onderuit en gleed tegen de kast met de vele flessen drank. 1 voor 1 gleden de flessen de kast uit. Een paar vielen er kapot naast Evra, maar de meeste vielen boven op Evra. "AAAAAHG!" Schreeuwde hij nog. Toen waa het slit. Zowel de flessen waren gestopt als Evra gestopt was.

Mallorie schrok dan misschien wel van haar eigen val en grinnikte toen hij uitgleed. Maar toen hij viel weerklonk er een zacht kreetje van schrik. Ze hoorde Evra schreeuwen, de flessen hoorde ze vallen. Ze vielen kapot. Ze voelde wat scherfjes op haar armen komen. Waarna ze Evra niet meer hoorde. Snel en voorzichtig rende naar hem toe. Ze knielde bij hem neer, ondanks de scherven. Ze tilde zijn hoofd voorzichtig op en legde deze op haar schoot. "Evra?" vroeg ze zachtjes en voorzichtig.

Evra hoorde Mallories stem van ver. Hij wist dat het haar stem was, hij voelde het. De zoete klank van haar stem vulden zijn oren. Ík ben hier!!' wou hij schreeuwen, maar er kwam geen geluid. Hij probeerde uit wanhoop te schreeuwen, maar wederom geen geluid uit zijn keel. Hij zakte met zijn knieën in een soort waterplas. Hij begon te huilen. Wat was er gebeurt? Waar was hij?

Mallorie schudde hem zachtjes heen en weer. "Evra!" Bleef ze herhalen. Ondertussen zochten haar ogen naar water dat hem misschien wakker kon maken. Ze wist het niet. En ook de bediening was nu te ver weg om te roepen want wie wist wat er ging gebeuren. Zachtjes wreef Mallorie over zijn armen heen om hem warm te houden en keek naar hem.

Evra had het gevoel dat hij verdronk. Het water steeg. Hij probeerde te schreeuwen. Weer geen geluid. Opeens had hij een vreselijk brandend gevoel. Het water veranderde in alcohol. Het alcohol gleed in zijn wonden, die dankzij de glasscherven waren ontstaan. Hij schreeuwde weer. En dit keer kwam er wel geluid uit. Hij werd wakker en schreeuwde. Hij kon Mallorie zien door zijn tranen heen. "Help!!" Riep hij, " Het brand!! Het brand !!" Hij huilde keihard. Het alxohol brande op zijn huid.

Mallorie hoorde hem ineens schreeuwen. Ze keek naar hem. Er brandde iets. Snel stond ze op, en wonder boven wonder vond ze een klein kraantje. Ze scheurde snel iets van haar onderrok af en maakte dat nat waarna ze over zijn lichaam begon te deppen. "Evra! Evra kijk me aan!" zei Mallorie verder op een half rustige toon. Ze probeerde hem stil te laten liggen zodat ze de alcohol van zijn lichaam af kon halen want ze merkte ondertussen ook wel dat dat hetgeen was wat zo brandde op zijn huid.

Evra bleef keihard huilen. "Het braa~aand!!" Gilde hij. Hij hoorde Mallorie roepen naar hem maar hij kon het niet horen. Hij begon hard te scgudden en te trappen. Hij voelde water op.zn huid. Hij begon aan 1 stuk door te gillen. Ondertussen stroomden de tranen over zijn gezicht.

Mallorie raakte in paniek door de jongen. Toch kroop ze telkens heen en weer om de alcohol met een natte doek van zijn lichaam af te krijgen. Uiteindelijk probeerde ze de knoopjes van zijn blouse los te maken om deze uit te trekken. Hoewel de vloer koud zou zijn was deze onder hem droog en kon ze zo verder bij zijn borst en buik. Ze probeerde toch zelf niet te reageren op zijn paniek aanvallen.

Evra gilde nog even, maar hield er snel mee op. Hij voelde de koelte van het water. Hij lag nog wel helemaal te shaken. Hij reikte met zn hand naar 1 van de hele flessen drank. Hij kon er net niet bij. Hij begon te grommen en te kreunen. Hij merkte al niet meer wat voor ding er n hij deed. Het leek alsof hij bezeten was. Eindelijk had hij de fles, rukte de dop eraf en dronk. Het was een slecht idee om te gaan drinken, maar zijn lichaam deed dingen die hij niet wou omdat hij er niet bij was.

Mallorie zag hoe hij de fles open trok en keek naar Evra. "Evra.. Is dat wel zo verstandig?" vroeg ze voorzichtig. Ze bleef alsnog doorgaan met het schoonmaken van zijn lichaam terwijl ze naar hem keek. Ze hield hem in de gaten en beet zachtjes op haar onderlip. Ze wist niet wat ze ervan moest vinden maar uiteindelijk probeerde ze de fles van hem af te pakken. "Nee, dat is het niet. Evra, niet zoveel drinken." zei ze zachtjes. Ze maakte zich zorgen.

Evra gromde gemeen naar Mallorie. Zijn evil kant had het over genomen. Hij bleef stug door drinken. Toen de fles leeg was gooide hij hem weg. Hij pakte nog een fles. De fles bevatte wiskey en Evra dronk in een teug door. Hij gromde terwijl hij dronk.

Mallorie was er klaar mee, ze was niet van plan toe te laten dat hij haar hele drankvoorraad leeg zou drinken. Ze legde haar hand op de fles en gebruikte nu wel kracht in een poging de fles van hem af te pakken. "Evra, stop. Dit is niet goed en ik sta het niet toe dat je mijn drankvoorraad leeg drinkt." zei Mallorie duidelijk tegen hem.

Evra was te zwak om tegen te stribbelen. De echte Evra kwam weer boven. Hij ging rechtop zitten en omhelsde Mallorie. Hij hield haar stevig vast. "Het spijt me," zei hij," ik wou het niet, hij mag nooit meer boven kopen... Die nare kant van mij onderdruk ik al jaren... Arve.." Hij zakte in elkaar. Slapjes lag hij op de vloer.