Hyvin - Mythindir.

Mallorie had haar hoofd een beetje beschaamd laten zakken, maar keek na zijn woorden toch weer op. "Het is eigenlijk vrij logisch.. Je ziet dat iemand vermoord wordt door overduidelijk iemand van je vijanden. Ik ben ook niet gewend betrapt te worden." zei Mallorie eerlijk. Ze ging even op de grond zitten en hield de bladeren om haar pols. Mallorie zat graag, waarom wist ze niet maar ze vond het wel erg prettig. Ze keek naar Darragh en volgde zijn bewegingen, benieuwd naar wat hij zou gaan doen, of hij weg zou gaan of zou blijven staan of zou zitten.

Darragh ging naast Mallorie op de grond zitten. "Ja als je er zo over na denkt wel ja." Stemde hij in. Met een knikje op Mallorie's pols vroeg hij: " gaat het al weer wat beter met je pols? " Er kwam een lichte blos op zijn wange. Wetend dat hij de pijn had veroorzaakt.

Mallorie keek naar Darragh. "Ja.. Het gaat wel. Ik ben wel ergere pijn gewend." zei Mallorie tegen Darragh. Ze vond het best prettig dat Darragh ook kwam zitten en keek naar hem. Ze glimlachte een beetje naar hem. Mallorie ging even door haar haren heen en keek even naar de lucht, het was best een mooie nacht.

Darragh keek naar de bewegingen die Mallorie maakte. Ze bewoof soepel. Zoals je dat bij katten ook ziet. Eigenlijk heel logisch dus, want Mallorie was een neko. Voorzichtig gledrn Darraghs vingers naar het verband rond zijn lichaam.

Mallorie keek naar het verband van Darragh. "Je schaamt je hè.. Voor het zijn van een naga?" vroeg ze hem aangezien het op de plekken zat waar zijn schubben zaten. Mallorie keek even naar haar staart en haar oren luisterden naar de nachtelijke geluiden. Als ze haar staart zou moeten bedekken zou ze dat echt niet kunnen.

"Ja ." Fluisterde Darragh zachtjes. Hij dacht terug aan zijn kindertijd. Toen hij nog heel erg klein was was hij trots geweest dat hij een naga was. Totdat hij naar school ginf. Daar hadden ze die trots er letterlijk uitgeslagen. "Ik moet wel"

"Het spijt me voor je. Maar waarom moet je wel?" vroeg ze hem zachtjes. Ze keek naar Darragh. Gewoon normaal, vriendelijk. Alsof ze geen vrijanden hoorden te zijn maar twee gelijken die met elkaar spraken op een normale dag.

"Men lijkt niet te kunnen accepteren dat de naga's voor het goede hebben gekozen. En dit helpen." Antwoorde Darragh. " Veel inwoners van het goede rijk doen net alsof wij naga's vuil zijn." Darragj h voelde ineens de haat op komen. Zijn bloed begon redelij snel op te koken.

Mallorie keek naar Darragh. Ze slikte even. "Als ik mijn mening van geven heb ik liever een naga dan een Uni.. Ik bedoel, ik begrijp je meer dan dat ik de anderen begrijp. En ik denk dat ik eerder vuil ben dan jij dat bent." zei ze zacht tegen Darragh.Ze legde haar hand op zijn schouder, een vriendelijk gebaar, zeker van haar kant.

"Daar ben ik blik om." Zei Darragh en hij keek Mallorie recht aan voor een glimlach vanaf zijn kant. " De Uni's kunnen vreselijk arogant zijn. Ze hebben vooral iets tegen de geschubde naga's. Dat snap ik niet. " Zei Darragh somber. Hij gleed even met zijn tong langs zijn vlijmscherpe slagtanden. Die zouden waarschijnlijk ook goed meewerken dacht hij.

Kort lachte Mallorie even. "Daar ben ik het geheel mee eens, ze kunnen het niet zijn, eigenlijk zijn ze het gewoon. Sorry, maar niemand is perfect vind ik. En ik snap ze ook niet hoor. Ze hebben volgens mij tegen alles iets." zei ze luchtig. Mallorie klonk eigenlijk helemaal niet als een slecht iemand. En echt slecht was ze ook niet, ze deed gewoon slecht werk en was een neko. Die dingen maakten haar slecht. "Maar niet zo somber, ze hebben minder tegen jou dan dat ze tegen mij hebben." zei ze tegen hem.

"Daar heb je gelijk in." Zei Darragh en er gleed een korte glimlach om zijn lippen. "Maar zelfs tegen de demonen hebben ze meer dan tegen jou." Zei Dareagh en er verschren een grijns op zijn gezicht. Nu hij wist dat er ook aardige neko's waren dacht hij dat er misschien ook wel vriendelijke demonen waren.

"Klopt, maar ze vinden me slecht omdat ik besta, en dat is precies hetzelfde zo bij de demonen. Kijk,jij vond me net slecht, en vind misschien nog steeds wel, omdat ik die man doodde. Het is dan wel mijn werk maar afijn, zij vinden me slecht als ik niets doe. Gewoon omdat ik als Neko geboren ben en dus bij de demonen hoor. Wat dus betekend dat ik alleen maar gemeen, achterbaks, sluw en slecht zou mogen zijn.. Dus tja.. Zo geweldig vind ik ze niet.." zei Mallorie rustig en ze keek naar Darragh met een glimlach.

"Volgens mij vindt niemand ze echt aardig. Behalve zijzeld dan." Zei Darragh en hij lachte vruchteloos. " Jou vinden ze niet aardig omdat je een neko bent en de neko's zich hebben aangesloten bij de demonen. Mij vinden ze niet aardig omdar naga's in het verleden slechte dingen hebben gedaan. En de demonen vinden ze niet aardig omdat de leidster van de uni's en de demonen niet met elkaar overweg kunnen.

"Yeey, wat maakt ons dat vrolijk zeg." zei ze zacht grinnikend. Mallorie keek naar Darragh en glimlachte. "Maar ik vind dat jij niets hebt om je voor te schamen. Je bent wie je bent en op je eigen manier is dat goed. Ik bedoel, daar hebben hun niets over te zeggen." Dat was dan wat Mallorie vond, maar wat zij vond, ging dat maar zo makkelijk allemaal. Ze keek even naar de grond, de dode man lag er nog steeds, zij zou hem in haar eentje ook nooit wegkrijgen dus veel deed het haar niet.

Darragh volgde Mallorie's blik. Hij lijde naar de dode man. Die lag daar nogsteeds dood te in het bloed. "Zullen we hem even verstoppem? Het zou nogal lullig zijn als er nu een Uni aan zou komen en het ziet en ons arresteerd." Zei Darragh en hij grijnsde. Met zijn tweeën moest het hun wel lukken om de man goed te verstoppen.

Mallorie moest erom grijnzen. "Een goed idee, dat zou denk ik niet zo prettig voor jou zijn. Ben je vast niet gewend, dat arme gevangenis leventje." zei ze ietwat plagend en ze stond op en stak haar hand uit om hem overeind te helpen. Ze haalde even haar hand door haar zwartgeverfde haren en keek naar Darragh. "Hoe willen we dat gaan doen?"

Darragh lachte. " Ik heb er vaak genoeg gezeten. Maar wel steeds onschuldig. Nu ben ik officieel mede plichtig." Darragh grijnsde. "Ik denk dat we hem het best in een ondiepe kuil kunnen leggen en hem dan bedekken met bladeren. En grond natuurlijk. We moeten hem zo goed mogelijk camoefleren.

"Ja.. Je bent heel medeplichtig. Het is dat ik deze klus doe in ruil voor mijn leven, anders had je wel een deel van het geld ervan gekregen. Nja, dat kan ik je altijd nog geven want ik zit niet om geld verlegen maar afijn. Je begrijpt me wel." Zei ze grijnzend. "En hoe wil jij een ondiepe kuil maken? Ik heb, voor zover ik weet nog altijd een schep verstopt tussen mijn kleren en ik weet niet hoe het bij jou zit maar mijn krachten hebben ook niets met aarde te maken.." zei ze tegen hem met en glimlachje.

"Ja ik snap het." Zei Darragh en hij lachte met Mallorie mee. " Mijn krachten zijn ook niks met aarde, maae met de lucht die ik kan verplaatsen kan ik wel aarde weg blazen. En we hebben nog altijd onze handen." Zei Darragh met een blik op zijn groen geschubde liinkerhand.

Mallorie glimlachte. "Je hebt gelijk. Oké, als jij nou de bovenste harde laag weg kan blazen kunnen we de rest wel met onze handen doen.. Nietaar?" zei ze glimlachend tegen hem. Mallorie deed haar grijze jas uit, waardoor een weinig verhullend setje (ofwelplaatje) tevoorschijn kwam en ze keek even verontschuldigend naar Darragh. "Het was nodig bij hem.. En nu is het warm.." Gaf ze maar, een beetje beschaamd, dat wel, als korte uitleg eraan.

Darragh knikte als bevestiging. Daarna werden zijn ogen groot en begon hij hevig te blozen " ?-maakt niet uit." Stamelde hij. Het had het zelf ook warm. Al voor Mallorie zich had uitgekleed, een soort van dan. Met een zwier trok hij zijn shirt yuit zodat je een blote met verband ingebonden bovenlichaam zag.

Mallorie keek onbewust toch even naar zijn bovenlichaam en beet zachtjes op haar onderlip terwijl ze rode wangen kreeg. Hij zag er zeker weten goed uit, en dat verband kon haar niet veel schelen, daar was ze nu wel aan gewend. Ze keek even naar de man en trok hem wat naar achteren zodat hij lag. Al paste Mallorie nu wel op met haar bewegingen. Haar jas was dan wel vrij lang geweest, haar rokje was dat zeker niet.

Darragh keek toe hoe Mallorie de man naar achter trok. " Zo is het wel goed Mal." Zei Darragh. " Zo mag ik je toxh wel noemen? " Zei Darragh beschaamd. Hij probeerde niet naar het korte rokje van Mallorie te kijken. Dan zou hij meteen een nosebleed krijgen. Hij richte zijn handen op de grond en concentreerde zich op de lucht die zometeen uit zijn handen zou moeten spuiten.
----

Gaan Mallorie en Darragh ook? XD

Van mij mag het, het is heel normaal als personages het in het bos doen.. XD
--

"Tuurlijk." zei ze glimlachend en ze keek naar Darragh. Rustig wachtte ze tot hij klaar was waarna ze aan het werk zouden kunnen met hun handen. Ze vond het op zich niet eens zo erg om dit te doen. Ze vond het namelijk gewoon gezellig met Darragh al schaamde ze zich natuurlijk wel een beetje voor haar outfit. Maar afijn, werk was werk. Ze deed er nou eenmaal veel voor.