Herberg Sicul. - Nemeiam.

Een kap ver over het hoofd getrokken van de donkere mantel die heel het gestalte omsloot. Eigenlijk was het meisje, iets dat niet te zien viel. Ze stapte de herberg binnen. De jongen uit de bediening wist gelijk wie ze was en waarvoor ze kwam. "Dezelfde kamer als altijd Mevrouw Grigoria..?"vroeg hij haar. "Ja.. Ik verwacht een belangrijke gast." zei het meisje zacht. Vervolgens gaf ze de jongen een paar goudstukken en liep ze naar boven. Het meisje opende de deur van de kamer. Nog verlaten. Ze ging staan, met haar rug naar de deur en haar ogen gericht op de haard. Genietend van de rust maar wachtend op haar gast.Ze hoopte da thet een leuke klus zou zijn maar die ook goed zou betalen.

'Zeg, wat doe jij hier? Moet je niet naar je ouders toe?' vroeg een man van de bediening aan een klein gemanteld jongetje. Het jongetje keek omhoog naar de man, zijn ogen rood met een moordlustige blik. Een blik die de man deed schrikken en een stap achteruit deed doen. 'Luister, oude man. Ik ben hier om iemand te bezoeken, en als je me daarvan weerhoudt zou dat je allerlaatste actie ooit zijn.' zei hij kil. De man knikte lichtjes en liet de jongen door. De jongen genaamd Luka, liep langs de man en keek even achterom met een grijns. Het was zo grappig om die angst in hun ogen te zien. Het was ook maar beter dat ze bang waren, want Luka was verslaafd aan wapens, en het zou geen goed einde voor hen betekenen.
Luka liep door naar de kamer waar hij heen moest en klopte aan.

Geklop was hetgene dat haar deed opkijken. "Binnen." zei haar zachte stem. Maar deze was overduidelijk hoorbaar door de dichte deur heen. Mallorie had haar kap nog altijd op, ze wilde niet snel herkend worden en eerst weten of deze persoon te vertrouwen was. Ze wist al wie het was en wat hij was. Ja, dit meisje deed vooronderzoek. Een van de leukste dingen aan haar werk was het voor onderzoek. Misschien was het ongemanierd maar het meisje bleef gewoon bij het haardvuur staan en keek erin. Herinneringen die langzaam naar boven kwamen bij het zien van vuur. Ze wilde het ergens niet zien, ze haatte vuur sinds dat ene jaar. Maar het was wel haar bevrijding geweest toen. Mallorie slikte even en hield haar kap op. Ze was benieuwd naar wat ze moest doen en wat de prijs was die hij ervoor wilde betalen. Mallorie was namelijk niet gratis. Ondanks dat ze een flinke erfenis had moest ze ook de dingen onderhouden en mensen betalen. Het was min of meer handel die ze dreef. Natuurlijk was alles illegaal.

Luka greep de deurknop en draaide die om. De deur ging met gekraak open, alsof hij een spookhuis binnen kwam. Hij liep de kamer in en sloot de deur achter zich. Hij liep rustig op Mallorie af en bleef achter haar staan. Met één hand trok hij de kap van zijn hoofd af, en liet hij zijn gezicht zien. 'Dus jij bent Mallorie, de huurmoordenaares?' vroeg hij rustig. Hij wist wel zeker dat Mallorie al wist wie hij was. Dat was ook niet zo moeilijk om uit te vogelen sinds hij en Atoli beste vrienden waren. Iedereen kende Atoli wel, niet van innerlijk, maar wel van haar status.

Haar blik rukte zich los van het vuur en alle herinneringen waren in een klap weer op de achtergrond. Ze suisden niet door haar hoofd maar stonden altijd paraat om haar bang te maken. Haar gezicht en haar hele lichaam draaide zich om naar de jongen, want meer was hij niet, waar de stem bij hoorde. "Zo wordt ik genoemd ja.." Klonk de stem van de vrouw die haar hoofd nog altijd verborgen hield onder de mantel. Haar hand ging rustig naar de kap en langzaam liet ze deze van haar hoofd glijden. Twee goudgele ogen keken naar de jongen voor haar. Ditmaal korte blonde haren, met twee lange plukjes kwamen tevoorschijn. Het blond leek alsof de zon een deel van haar geschijn afgegeven had aan dit meisje. Alsof het nederig toestond dat iemand zichzelf zo kon laten zien. Ze wist wie de jongen was, ze wist bij wie hij hoorde. Ze moest alleen wel zeker weten dat de jongen haar niet erna zou laten oppakken. "Maar u komt niet voor een moord. Kom ter zake jongeheer Ornias. Tijd is namelijk een gevaarlijke tegenstander." zei Mallorie terwijl ze even naar de deur liep en deze opende. Er klonk een gedempt geluid van iemand die pijn had en vervolgens wegliep. De deur ging weer op slot. "Wat hebt u nodig van mij en wat heeft u daar voor over?" zei Mallorie en ze liep weer terug. Zo was ze op haar best. Gevaarlijk, begeerlijk, sluw, snel en dodelijk.

Luka's rode ogen volgden Mallorie met al haar bewegingen, en wist dat hij nu serieus moest zijn en zich niet als een klein kind moest gedragen, anders zou ze nooit de taak op zich nemen. 'Alsjeblieft, noem me niet zo. Noem me gewoon Luka.' Hij vond het nooit fijn om bij zijn achternaam genoemd te worden, en al helemaal niet met een voorzetsel. Het was niet alsof hij van adel was of zo. Luka volgde Mallorie toen ze naar de deur ging, maar maakte het zich toen gemakkelijk en ging op de leuning van een stoel zitten. 'Documenten.' zei hij kort. Zijn hand gleed in zijn zak en hij haalde een foto tevoorschijn, waar hij met verf een naam op had gezet. Hij hield de foto omhoog voor Mallorie. 'Van deze heer. Hij leeft in de hoofdstad van het Goede Rijk, maar hij is ook een hoog bestuurslid. Je zult hem makkelijk kunnen vinden, maar de documenten zullen wat moeilijker zijn.' Hij gooide de foto naar Mallorie. 'Denk je dat dat je lukt? Het is geen makkelijke klus.'

Goudgele ogen namen de foto op. "Enig idee of hij die documenten bij zich houd of in een speciale kamer? Of is het allemaal vooronderzoek wat nog verricht moet worden? Dan weet ik welke documenten ik mee moet nemen." Zei ze simpelweg. Mallorie keek naar de man. Hij had alle rijkdom die hij zich kon wensen, ze zou ervan genieten hem te beroven. Ze gokte dat hij in een groot huis woonde met een immense tuin. Drie bewakers in de tuin en twee in huis. De rest van de bediening zou slapen. Natuurlijk zou ze dat doen want Mallorie bewoog met de schaduw van de nacht mee. Ze zou de ademhaling van de wachters leren, hoe hun voetstappen waren zodat je haar zachte geruis niet zou horen. Mallorie hield van het onderzoek, behalve als het teveel werd. Maar meestal genoot ze er wel van. Mallorie vroeg zich niet af waarvoor hij die nodig had. Dat waren haar zaken niet. "Alles moet natuurlijk discreet verlopen lijkt me.. Niets moet naar jou toe wijzen.." mompelde ze in gedachten verzonken al was het overduidelijk hoorbaar.

'Ik denk dat hij de documenten laat bewaken... Hij weet dat het riskant voor hem kan zijn als ook maar iemand die in handen krijgt. Vooral voor hem zou dat zijn.' Luka grijnsde lichtjes toen hij dat zei. Oh, ja. Dat zal ZEER riskant zijn, het zou hem zelfs zijn leven kosten. Luka had een perfect vergif gemaakt, wat doorzichtig was, geen geur of geen smaak had, maar toch de cellen van binnen vernietigde. Hij was zeer trots op zijn werk en hij hoopte om met het gif voor een beetje opschudding in het Goede Rijk te zorgen. Bovendien kwam de Duplici Eclipsi Lunae eraan, en voordat die er was, zouden al hun sterke vijanden uitgeschakelt moeten zijn, zoals bestuursleden of officieren, alles wat hun kon hinderen. Nou, hij geloofde niet dat er iemand hen kon hinderen met de duplici eclipsi lunae, want de duisternis die de twee manen zouden creeëren, zouden de neko's en demonen onverslaanbaar maken.

Mallorie knikte. "Perfect. Hoelang geef je me?" vroeg ze hem. Binnen een paar dagen zou het haar lukken. Ze had twee of drie nachten nodig om alles te weten en de vierde of derde nacht kon ze al toeslaan. Als ze nu zou gaan zou ze daar met Thor binnen een paar uur zijn. Dit was een klus die haar aanstond. Mallorie keek naar Luka. Ze zou zometeen wel onderhandelen over de prijs. Natuurlijk zou ze niks doen zonder die gelijk te weten. Mallorie dacht na, ergens had ze gehoord dat iets eraan zat te komen. Ze wist dat Luka het daarvoor nodig had.Maar dat maakte haar niet uit, hij moest doen wat hij ermee wilde doen aangezien het haar zaken toch niet waren. Mallorie glimlachte een beetje, iets dat ze best vaak deed om de schijn op te houden dat ze een schattig onschuldig jong ding was. Iets dat haar totaal niet paste.

New
~~~

Rustig liep ze de herberg binnen. Het meisje had haar haren zwart geverfd.. Vandaag was ze hier niet voor werk, vandaag was ze hier voor zichzelf en dat was te zien aan haar kleding. Ze ging aan de bar zitten, tussen een aantal lege plaatsen en bestelde wat wijn om de avond rustig te beginnen. Haar kamer had ze sowieso al dus zo veel moeite was het niet. Het meisje heette Mallorie en ze was van plan vanavond met iemand een one-night-stand te houden. Maar met wie of wat wist ze nog niet. Daar had ze meestal een beetje moeite mee, niet met aandacht, nee, maar met kiezen.

Zelf verzekerd liep de leidster van de demonen het café binnen. Ze had behoefte aan aandacht. En niet de aandacht die ze kreeg in het paleis met al de bedienden. Ze liep regelrecht op de bar af. Ze huurde geen kamer. Nee vaak deed ze het gewoon hier in het café zelf of anders nam ze ze mee naar haar huis. Enkele keren hadden haar slachtoffers al een kamer en gingen ze daar heen. Tja Atoli was zoals je noemt sex verslaafd.

Mallorie draaide zich om toen ze iemand zag die regelrecht op de bar af liep. Het was dan wel een vrouw maar toch, ze zag er zeer goed uit en aangezien Mallorie op beide geslachten viel. Ze keek naar de vrouw en ergens herkende ze het meisje en beet op haar onderlip. Ze had zeker concurrentie maar toch, ergens wilde ze wel een avondje delen met het meisje, als dat meisje dat ook zou willen. Daarom keek ze opzij naar het meisje, benieuwd naar wie ze nou eigenlijk was. Mallorie moest bekennen dat zij zelf ook sex verslaafd was.

Atoli nam plaats naast een kattenmeisje. Ze zag er goed uitm en aangezien Atoli geen probleem had met wie ze het deed besloot ze voor dit meisje te gaan. "Hallo." Zei ze en ze glimlachte zwoel. Atoli had niet haar normale kleding aan. Nee ze had haar jacht kleding aan. Een rokje dat nét over haar kont viel, maar dan ook maar echt net. En een naveltruitje dat van boven erg diep was ingesneden. Daar onder had ze een zwart kanten BH en string. Een perfecte match bij elkaar.

Het meisje, dat de outfit van het plaatje aan had, keek naar het meisje naast haar. Alleen onder dat setje had ze een keer een rode, kanten BH aan en een string. Net als het meisje naast haar hield ze van sexy kleding. "Heei." Zei Mallorie en ze glimlachte verleidelijk en sexy maar zeker niet overdreven. Mallorie keek nog altijd naar het meisje naast haar en was er trots op dat ze voor haar gekozen had en niet voor een van de mannen die hier zaten die jaloers keken naar de twee meiden.

Atoli legde haar hand op de bar en de andere legde ze in haar schoot. " Je ziet er goed uit." Zei Atoli met een verleidelijke glimlach. Ze vond het erg leuk dat dit meisje een zelfde soort kleding smaak had. Waarschijnlijk had ze ok al aardig wat ervaring. Dat maakte het extra leuk. De meeste mannen die hier zatne waren lang niet zo goed als wat ze buiten de kroegen kon krijgen. Maar deze waren erg simpel het bed in te krijgen.

Mallorie ging even verzitten, ze deed in plaats van haar linkerbeen haar rechterbeen bovenop en keek naar het meisje. "Dat valt ook van jou te zeggen."Antwoordde ze met een mooie glimlach. "Ik ben trouwens Mallorie." Voegde ze er glimlachend aan toe waarna ze een slokje van haar rode wijn nam. Het meisje had echt een bepaalde aantrekkingskracht op haar en dat deed haar glimlachen. Mallorie had nu al zin in deze avond en wist dat dit een goede avond zou worden.

"Ik ben Atoli." Zei Atoli en ze wierp nogmaals eens lieve glimlach naar Mallorie. Dit beloofde erg veel goeds. Atoli bestelde een glas pure safari bij de waard. Die zette het vrijwel meteen voor haar neer. Atoli nam een slok en voelde het lekkere zoeten drankje in haar mond waarna het licht brande in haar keel.

Mallorie knikte en keek naar Atoli. Ze had er nu al zin in. "Aangenaam.' zei ze glimlachend. Mallorie ging even door haar haren hene, die tegenwoordig zwart waren. Ze keek naar wat het meisje dronk, zelf had ze dat nog nooit gehad. "Is het lekker? Wat je drinkt?" vroeg ze daarom vriendelijk, verleidelijk en nieuwsgierig. Ze genoot van de aanblik van het meisje, hoe de kleren haar stonden en hoe het haar eigenlijk best wel opwond.

"Ook aangenaam." Antwoorde Atoli. " Dit heet Safari en het is vreselijk verleidelijk. Je proeft de alcohol namelijk niet, maar er zit iets als 20% in. " Zei Atoli met een lach. Haar blik gleed over Mallorie's kleding. Geweldig en opwindend was het. Zeker weten. Atoli had er al heel erg veel zin in, maar eerst maar eens wat voorspel. En natuurlijk de mannen plagen die verlekkerd naar hun zaten te kijken.

Mallorie keek naar Atoli, ze dronk even snel haar wijn op en bestelde eveneens een Safari. "Dan moet ik het ook maar proberen hè!" zei Mallorie glimlachend en keek naar Atoli, opnieuw gleed haar blik over het lichaam van het meisje voor haar, dit zou zo geweldig worden. Ze keek kort even naar de mannen die naar hen keken, waarvan Mallorie wist dat die hen maar graag wilden helpen met alles. "Ik weet denk ik dat jij hetzelfde wilt als dat ik wil, maar dan toch eerst wel die mannen even laten kwijlen?"vroeg ze Atoli met een glimlach.

Atoli grijnsde ondeugend. " Precies waar ik aan dacht." Zei ze duivels. Ze had eigenlijk al wel geweten dat dit meisje erg op haar leek. Mallorie was goed un flirten en merken wat iemand wou. Dat bewonderde Atoli.

Mallorie glimlachte en keek naar Atoli. Ze keek naar het meisje en glimlachte verleidelijk. "Geweldig, ik weet nu al dat dit een heel geslaagde avond gaat worden." zei ze met een aantrekkelijke glimlach. Opnieuw sloeg ze haar benen even om, iets rustiger dan eerder. Wat best een mooi beeld gaf. Dat wist Mallorie, daar deed ze het ook voor. Atoli was echt geweldig, ze wist precies wat Mallorie wilde en dat was zo mooi.

Atoli keek naar Mallorie's subtiele beweging. Het wond haar op. Zelf boog ze wat verder naar voren. Zodar de mannen een perfect uitzicht hadden op de inhoud van haar BH, maar net niet genoeg om hun te bevredigen. Atoli wist dat ze zouden willen voelen hoe haar borsten waren en niet alleen zouden willen kijken.

Mallorie beet op haar onderlip toen Atoli wat verder naar voren boog, een klein katachtig hoektandje werd zichtbaar. Ze keek naar Atoli en dronk haar Safari even deels op. "Hmm.. Smaken jou lippen ook zo zoet?" vroeg Mallorie terwijl ze zich richting Atoli boog en naar haar keek. Ja, ze had een vreselijke inkijk maar het ging haar nu om de heerlijk uitziende lippen van Atoli, die Mallorie's doel waren geworden voor deze minuten.